MECLİS'İN BAŞI MECLİS'İN BAŞI... Harfler alfabetik düzene göre sıralanmışlar, Başta "A" sonda "Z", arada diğerleri, Bir harfin yanına yaklaştım, Selamlaşma faslından sonra, Anladım ki sesi kısılmış, sessiz bir harfmiş bu, Çok dil dökmüş insanlara, Anlatamamış maksadını. Efsaneye göre maksat hasıl olmazsa o harfin yapacağı iş'de yarım kalırmış. Diğer harflerde onu ayıplarmış. * Alfabenin barındırdığı diğer harflerlede tek tek, büyük-küçük, yatık, koyu demeden dertleştim. Bazen ne kadar anlamsız kullanıldıklarını bazen de gediğe tam oturduklarını söylediler. Her sözcüğü oluştururken hiç tanımadığı bir harfle hangi kökenden olursa olsun yan yana gelmeyi bile göze alırlarmış. Gayeleri insanlar arasında iletişimi tesis etmek ve yanlış anlamalara engel olmakmış... * Alfabe diyarından kelimelerin hakim olduğu lügat diyarına uğradım. Her kelime kendine uygun harfleri yanına almış bir anlam üretmeye cüret etmişler. Bir kelimeye yaklaştım. Adı Laiklik'miş. Sen neyin nesisin? Nereden gelirsin nereye gidersin? diye yüzünün kızarmaması için sessizce sordum. Beni duyduğunu baş harfini öne eğmesinden anladım. * Derin bir "O" ile "H" harfinden oluşan bir "OH" çekti... * Ve başladı anlatmaya; Köken olarak Yunanca'dan üryan oldum. "Halka ait, ruhban olmayan" manasına gelirim. Çoğu beni Fransız zanneder. Zamanla anlamım "din ile devlet işlerinin ayrı yürütülmesi" şekline dönüştü. Aslında bana en uygun tanım "tüm yurttaşlarına vicdan, ibadet ve din özgürlüğü garantisi sağlayan yönetim tarzı" olduğunu düşünüyorum. Çok mu abarttım acaba? * Çok sevenim olduğu gibi çok düşmanımda vardır. Radikal din grupları beni sevmezler. Nerede görseler beni örselerler. Ümüğümü sıkarlar. Göğüs kafesime çullanırlar. Nefes almamı istemezler. Hele bir de anayasada adım geçerse onu silmeye çalışırlar. * Geçenlerde Türkiye Cumhuriyeti Büyük Millet Meclis'i başkanı bir toplantıda çıkıp benim anayasada olmamam gerektiğini ve dini bir anayasa yapılmasını tüm basın mensupları önünde çok rahat bir şekilde söyledi... O an benim halimi görseydiniz. Kalbim sıkıştı. Korkudan bütün harflerim birbirine sarıldı. Titremekten harflerimin mizacı ve asabı bozuldu ama anlamımı korumayı başardım. Eğer Cumhurbaşkanı "bizim laiklik ile bir sorunumuz yok" demeseydi her halde ertesi gün beni doğduğum günden beri barındıran lügat diyarından silip, bilinmez bir mekana ebediyen gömeceklerdi... * Bir kürsüden konuşup, tüm medyada haber olduktan sonra bu benim şahsi görüşüm demek benim üzüntümü kesmez. Kürsüden sarf edilen her kelime resmi birer açıklamadır, mensubu olunan kurumun görüşüdür. Eğer Meclis Başkanı sokakta benim aleyhime konuşsaydı bu onun kişisel görüşü olduğunu anlardım, kabul ederdim... * Oysa Meclis başkanı TBMM'de gerçekleştirilen yemin töreninde "... DEMOKRATİK VE LAİK CUMHURİYETE... BAĞLI KALACAĞIMA... VE ANAYASAYA SADAKATTEN AYRILMAYACAĞIMA... BÜYÜK TÜRK MİLLETİ ÖNÜNDE NAMUSUM VE ŞEREFİM ÜZERİNE AND İÇERİM." demişti... O zaman bende inanmıştım... * Lütfen kimse benim adımı olup olmadık yerlerde kendi çıkarları için malzeme etmesin. Ben kolay doğmadım, yetişmem hep sorunlu oldu, hayatım boyunca her gün, her saat geleceğim hakkında endişe ettim. Yıprandım. Yıpratıldım. Oysa ben kimsenin mezhebine, meşrebine, mektebine, müktesebatına ve menfaatine karışmadım. Beni inanç işlerine bulaştırmayın... * Birlikte yaşadık, birlikte yaşamaya devam etmemek için bir neden yok... Etrafımızda ve eşrafımızda bu kadar sorun, kin, nefret, hainlik ve cinnet halleri varken nereden çıktı bu anayasadaki varlığımı tehdit etmek... * Benim olduğum yerde herkes mutmain yaşama hakkına sahiptir. Yani; Lekum dinikum veliyedin... Sizin dininiz size, benim dinim banadır... (Kafirun 6). Allah yar ve yardımcımız olsun. Vesselam...
|
2363 kez okundu |
Yorumlar |
| Henüz yorum yapılmamış. İlk yorumu yapmak için tıklayın |
